Walpurgisnacht

Walpurgisnacht. Aan de vooravond van 1 mei wordt van oorsprong hier in dit deel van Europa de vruchtbaarheid gevierd met heel veel vreugdevuren. 

Aangezien as zorgt voor een vruchtbare bodem en vuur de aarde reinigt werden er heel lang geleden al rond deze tijd van het jaar al vuuroffers gemaakt. Vee werd door een vuurhaag gedreven om de vruchtbaarheid te eren, jonge liefdespaartjes sprongen over vuren (denk aan Sintjan als je op de vrijeschool zat) om hun huwelijk in te zegenen en daardoor wordt Beltane ook wel het vuurfestival genoemd. 

Dat vuur is ook jouw innerlijk vuur. Waar je passie woont. Je zinnelijkheid. Je vruchtbaarheid. Je baarmoeder. Of er ooit vrouwen naakt dansten rond vreugdevuren, ik denk het wel. En dat bezemstelen dan het symbool waren van de mannelijkheid, de fallus, de Groene God. Dat is niet gek gedacht.

Vorige week stond het hier in Zutphen blauw van de rook. In de buurt mocht er vanwege de droogte en brandgevaar geen Paasvuur aangestoken worden, maar in Duitsland trokken ze zich daar niets van aan en brandde het vuur het hele weekend en de Oostenwind blies de geur naar hier. 

Wie het Faust verhaal van Goethe kent, denkt bij Walpurgisnacht misschien aan de duivel die de zinnelijke vrouw verleid. Misschien was er geen duivel, maar alleen mensen, de natuurkrachten, de zin in het leven, het vieren van de vruchtbaarheid, eitjes en zaadjes die met elkaar versmelten, het vieren van de lichte tijd van het jaar. 

Een van mijn favoriete bands Faun, maakte een nummer over Walpurgisnacht, zoek maar eens op op YouTube. Maar niet nadat je hier naar luisterde: https://youtu.be/nrTt0daF1Ak

Vanavond, als de mini’s slapen, probeer dan eens te voelen, of je die zinnelijkheid in de lucht kan voelen en wie weet wat er dan gebeurt…